تاملی بر پیوندهای قبیله ای شاهان هخامنشی و نقش آن در تحکیم و تداوم شاهنشاهی با تکیه بر دو قبیله اوکسی و پاتیشوری

معروف است که یکی از اقدامات مثبت و عملی شاهان هخامنشی در مواجهه با فرهنگ سرسخت قبیله ای منطقه جنوب غرب ایران از یک سو و نیاز به جلب حمایت قبایل و وحشت از شورش آنان از سوی دیگر برقراری پیوندهای خانوادگی به شکل ازدواج های سیاسی با مهم ترین رهبران قبایل بود. ارتباط سیاسی و خویشاوندی داریوش اول (486522 ق. م) با گبریاس یکی از همدستانش در سرنگونی گئوماته/ بردیا و رهبر قبیله پاتیشوری، یکی از قبایل قدرتمند منطقه یادآور رابطه داریوش سوم (330335 ق. م) واپسین شاه هخامنشی با ماداتس رهبر اوکسی ها یکی از قبایل سرکش همین منطقه است. مقاله حاضر با مطالعه تطبیقی دو مورد فوق سعی می کند نشان دهد که دستگاه سیاسی هخامنشی چگونه با ایجاد اتحادیه های قبیله ای تحت رهبری معتمدین شاه به تقویت قدرت خود و تداوم آن در طول بیش از دو قرن برمی آمد. مطالعه پیوندهای قبیله ای شاهان هخامنشی به این پیشنهاد ختم می شود که داریوش سوم احتمالا تباری اوکسی داشته است.