بررسی عوامل موثر بر کیفیت حسابرسی در ایران با توجه به شاخص های هیات نظارت بر حسابداری شرکت های سهامی عام (PCAOB)

در این پژوهش کیفیت حسابرسی با رویکرد سیستمی، مورد بررسی قرار گرفته است و علی رغم نگاه پیشین به کیفیت حسابرسی که محصول گرا بود، به صورت فرآیندگرا و سیستمی نیز به مساله توجه شود. شاخص های بالقوه مطرح شده در این پژوهش شامل عوامل ورودی حسابرسی، فرآیند حسابرسی و نتایج حسابرسی است. جامعه آماری این پژوهش خبرگان حسابرسی، مدیران و شرکای موسسات حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی ایران و سازمان حسابرسی می باشد. استنباط آماری پژوهش به کمک منطق فازی صورت می پذیرد. مطابق با نتایج، بیش ترین تاثیر ناشی از شاخص های میانگین سوابق کاری، تخصص و تجربه صنعت، زمان بندی و ساعات کار شرکا، مدیران و بازبینی های کیفی به نسبت کل کار حسابرسی، شاخص های مرتبط با استقلال و رعایت آن شاخص ها، انتشار مجدد صورت های مالی و تاثیر آن بر بازار، حجم کار شرکا و کارکنان و جابجایی مکرر شرکا و مدیران ارشد موسسه می باشد. این 7 شاخص در مجموع نزدیک به 80 درصد از درصد تجمعی شاخص های مطالعه کنونی را به خود اختصاص می دهند.