نظم های مغناطیسی مدل هایزنبرگ j1-j2 پادفرومغناطیس شبکه ی لانه زنبوری در حضور برهم کنش ژیالوشینسکی-موریا

بر اساس بررسی های جدیدی که نشان دهنده وجود برهم کنش ژیالوشینسکی- موریا در مادهBi3Mn4O12(No3 است، در این مقاله به بررسی اثر این برهم کنش بر روی نظم های مغناطیسی مدل هایزنبرگj1-j2 پادفرومغناطیس شبکه لانه زنبوری پرداخته ایم. مطالعه مدل را با روش کلاسیکی لاتینجر- تیزا شروع می کنیم. در این تقریب کلاسیکی سیمای فاز به دو ناحیه تقسیم می شود. برای نواحی که 6/(J2 <1+D2 /مدل دارای نظم نل پیچیده شده است و برهم کنش ژیالوشینسکی- موریا باعث پیچش اسپین های یکی از زیرشبکه می شود. اما برای نواحی که6/(J2 >1+D2 مدل دارای واگنی است و بی نهایت بردار پیچش وجود دارد که می توانند مدل را کمینه کنند. وجود این ناحیه در سیمای فاز به دلیل افزایش احتمال وجود فاز مایع اسپینی کوانتومی بسیار مهم است. برای بررسی اثر افت و خیزهای کوانتومی بر روی پایداری فازهای کلاسیک به دست آمده، از روش موج اسپینی خطی هولشتاین- پریماکوف استفاده می شود. نتایج به دست آمده نشان می دهد که در ناحیه واگنی که 2/(J2 >1+D2، وارد کردن افت و خیزهای کوانتومی باعث ایجاد نظم در دستگاه اسپینی می شود. اما برای2/(J2