تعیین مسیر بهینه حفاری در یکی از میادین خلیج فارس به کمک مدل مکانیکی زمین

ناپایداری دیواره چاه به عوان یکی از اصلی ترین مشکلات در ضمن حفاری، مطرح است. این پدیده سبب اتلاف وقت و تحمیل هزینه های اضافی بر کارفرما می گردد. بر این اساس تلاش فراوانی برای رفع این مشکل صورت گرفته است. در این پژوهش سعی شده است تا با ساخت مدل مکانیکی زمین برای ناحیه مخزنی و استفاده از معیار شکست های متفاوت، ناپایداری دیواره بررسی گردیده و مسیری پایدار برای جلوگیری از مشکلات مربوط به آن، معرفی شود. بدین منظور نخست خواص مکانیکی سنگ به کمک داده های لاگ و مغزه برای ناحیه مخزنی محاسبه شد. در ادامه اندازه و جهت تنش های برجا در منطقه و در این سازند به کمک لاگ چگالی، چند ضلعی تنش، اطلاعات شکست دیواره و گزارشات حفاری به دست آمد. سپس سه معیار شکست به کار بسته شد و پنجره گل برای تمامی مسیرهای ممکن محاسبه گردید تا مسیر بهینه برای ورود به لایه مخزنی، معین و اثر انتخاب معیار بر تعیین آن روشن گردد. معیارهای شکست مورد استفاده شامل مور – کولمب، به عوان رایج ترین معیار و موگی– کولمب و لید تصحیح شده، با قابلیت استفاده از تنش میانی می باشند. بررسی نتایج به دست آمده نشان می دهد، بهینه ترین مسیر برای حفاری در این لایه، مسیری با شیب °60 وآزیموت 70 تا °80 است. همچنین مشخص شد که انتخاب معیار شکست، تاثیری بر تعیین مسیر بهینه ندارد هرچند معیارهای مختلف مقادیر متفاوتی را برای پنجره گل پیش بینی می کنند.