رابطه ی باورهای اساسی و بهزیستی ذهنی: نقش واسطه ای هویت اخلاقی در اواخر نوجوانی و ظهور بزرگ سالی

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه ای هویت اخلاقی در رابطه ی میان باورهای اساسی و بهزیستی ذهنی است.
به همین منظور، 495 دانشجوی دختر و پسر دوره ی کارشناسی با میانگین سنی 21 (اواخر نوجوانی و ظهور بزرگ سالی) از دانشگاه های شهر تهران به روش تصادفی انتخاب شدند و به سیاهه ی باورهای اساسی (BBI)، مقیاس بهزیستی ذهنی (شامل مقیاس رضایت از زندگی و مقیاس های عاطفه ی مثبت و عاطفه ی منفی) و مقیاس هویت اخلاقی (MIQ) پاسخ دادند.
یافته های تحلیل مسیر نشان داد که برازش مدل مورد نظر مناسب است. همچنین ضرایب مسیر حکایت از تاثیر غیرمستقیم باور به دنیای معنادار و دنیای نیک نهاد با واسطه ی عامل یک پارچگی اخلاقی از هویت اخلاقی )از میان باورهای اساسی( بر بهزیستی ذهنی دارد. همچنین نتایج پژوهش، فقدان نقش واسطه ای مولفه های هویت اخلاقی را در رابطه ی میان باور به حمایت دیگران، خود مطلوب و روابط مطلوب با بهزیستی ذهنی نشان می دهد.
به نظر می رسد که هویت اخلاقی می تواند میان برخی روابط باورهای اساسی و بهزیستی ذهنی نقش واسطه داشته باشد.