ارزیابی پایداری در آموزش عالی ایران: شناسایی الگوی مناسب در دانشگاه آزاد اسلامی

پایداری در آموزش عالی یک حوزه نسبتا جدید و نوظهور در عرصه تحقیق محسوب می شود. پژوهش عمیق و انجام ارزیابی پایداری در آموزش عالی از طریق گسترش مطالعات موردی جامع، پژوهش مبتنی بر مسئله درباره نقش آموزش عالی و نیز پژوهش پایداری میان رشته ای به وسیله کاربرد در جهان واقعی می تواند در توسعه جامعه ای پایدار نقش ایفا نماید. این پژوهش که از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری توصیفی – تحلیلی است، با هدف شناسایی مولفه ها و ارائه الگوی مناسب ارزیابی پایداری در دانشگاه آزاد اسلامی انجام شد. بدین منظور ابتدا با مطالعه پیشینه بین المللی و ملی در این زمینه و نیز برنامه پنج ساله و سند چشم انداز دانشگاه آزاد اسلامی تعدادی مولفه استخراج شد و سپس دیدگاه صاحب نظران حوزه آموزش عالی و توسعه درباره مناسب بودن مولفه های مستخرج مورد بررسی قرار گرفت. این کار با استفاده از روش دلفی انجام شد و در نهایت مولفه ها نهایی شد.جامعه آماری، 30 نفر از متخصصین آموزش عالی و توسعه بودند. در نهایت14 مولفه اصلی و75 زیر مولفه تعیین شد و مبنایی برای طراحی ابزار ارزیابی پایداری در دانشگاه آزاد اسلامی قرار گرفت. الگوی حاضر، در یکی از بزرگ ترین واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی به اجرا گذاشته شده است و نتایج تحقیق نشان دادکه وضعیت مولفه های1 تا 10 و مولفه 13 از دیدگاه پاسخدهندگان نامطلوب است و مولفه های 11 و 14 در وضعیت نسبتا مطلوب قرار دارند.