مقایسه پلیس کارآمد و ناکارآمد از لحاظ شخصیتی در رسته های عملیاتی

موضوع تناسب شغل و شخصیت افراد یکی از اصول مهم و ضروری است که قسمت اعظم موفقیت شاغلان در مسئولیت های مختلف ناشی از رعایت این اصل است. هدف پژوهش حاضر مقایسه ویژگی های شخصیتی افراد کارآمد و ناکارآمد پلیس در پنج رسته عملیاتی است.
پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا، پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش را کارکنان پلیس در سال های 95 و 96 تشکیل داده اند و حجم نمونه 793 نفر تعیین شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه «نئو»استفاده شد که روایی آن توسط گروسی فرشی به دست آمد. همچنین برای آزمون پرسش پژوهش از روش آمار استنباطی و آزمون تی استفاده شد.
یافته های پژوهشحاکی از آن است که بین متغیرهای روان رنجوری، برون گرایی، موافق بودن و باوجدان بودن در دو گروه پلیس کارآمد و ناکارآمد به طور معناداری تفاوت وجود دارد؛ همچنین در رسته آگاهی، در متغیر موافق بودن و در رسته مرزبانی میان متغیر های گشودگی، موافق بودن و با وجدان بودن و در رسته انتظامی، در متغیرهای روان رنجوری و برون گرایی، موافق بودن و با وجدان بودن و در رسته راهور در متغیر وجدان میان دو گروه کارآمد و ناکارآمد تفاوت معنادار وجود دارد.
با توجه به یافته ها و از آنجا که ویژگی های شخصیتی از عوامل موثر برای افزایش کارایی افراد است، بنابراین لازم است ویژگی های شخصیتی، در بدو استخدام و در زمان رسته بندی افراد به عنوان یکی از معیارهای اصلی مد نظر قرار گیرد.