قومیت شناسی به عنوان تصویری از مردم شناسی منطقه

پژوهش حاضر بر این فرض استوار است که هر انسانی خود را جزئی از یک ملیت مشخصی می پندارد و دیگران را بر اساس ویژگی های ملیتی و قومی از هم متمایز می کند. مقوله قومیت گرایی نقش بسزایی در فرآیند مورداشاره دارد. به اعتقاد نویسنده این مقاله درواقع قومیت گرایی شامل پدیده فراگیر زبان محوری می شود که به واسطه آن، هر فردی تعلق خود و دیگران را به یک ملیت یا قومیتی تعیین می کند. مقاله حاضر، بر مبنای واقعیات قومیت شناسی منطقه «پرم» به بررسی و مطالعه کاربرد نام های قومی در حوزه های مختلف زبانی می پردازد و نام های قومی- محلی مختلف در متون تجاری، گویش محلی و ادبی را که درواقع آینه فرآیندهای تاریخی-قومیتی جاری در منطقه هستند، بررسی می کند. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد مطالعه کارکرد نام های قومی در حوزه های مختلف زبانی بخش قومیتی علاوه بر آنکه تصویری روشن از یک منطقه از جهان را به دست می دهد، درباره روابط بین قومی مردمان منطقه موردبررسی نیز ما را به نتایج مفیدی می رساند؛ همچنین کلیشه های قومی و باورهای ملیتی مرسوم در بین نمایندگان فرهنگ های مختلف را بازنمایی می کند.