ارزیابی تاثیر سطوح مختلف کیتوزان بر فعالیت آنزیم های پاداکسنده در گیاه دارویی زنیان (Carum copticum L.) در شرایط تنش خشکی

امروزه کاربرد کیتوزان به عنوان یکی از هورمون های گیاهی در افزایش مقاومت گیاهان به تنش هایی همچون خشکی افزایش یافته است. به منظور ارزیابی تاثیر سطوح مختلف کیتوزان بر فعالیت آنزیم های پاداکسنده (آنتی اکسیدان) در گیاه دارویی زنیان در شرایط تنش خشکی آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1393 در ایستگاه تحقیقاتی دانشگاه زابل اجرا شد. خشکی به عنوان عامل اصلی در سه سطح (A1) 50 میلی متر تبخیر (شاهد)، (A2) 100 میلی متر تبخیر (تنش متوسط) و(A3) 150میلی متر تبخیر (تنش شدید) از تشتک تبخیر کلاس A و سطوح مختلف محلول پاشی کیتوزان (شاهد، 1/0، 5/0، 1، 2 گرم در لیتر) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شد. در این پژوهش با افزایش دور آبیاری بر میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز، پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز، گایاکول پراکسیداز و پلی فنول اکسیداز نیز افزوده گشت. تیمار شاهد و تنش متوسط در بیشتر فراسنجه (پارامتر)ها اختلاف معنی داری از نظر آماری نداشتند اما در سطح تنش شدید بیشترین فعالیت آنزیم ها مشاهده شد. استفاده از کیتوزان در سطوح مختلف باعث بهبود بخشیدن فعالیت آنزیم های پاداکسنده شد به طوری که اثر متقابل سطوح 5/0 گرم در لیتر کیتوزان و تنش خشکی شدید توانست بیشتر فراسنجه ها را نسبت به شاهد افزایش قابل توجه دهد.