بررسی کارایی تثبیت نیتروژن برخی جدایه های ازتوباکتر در مایه زنی ذرت

توانایی تثبیت نیتروژن در حالت آزادزی ویژگی گروه خاصی از باکتری های دی آزوتروف می باشد که ازتوباکترها از جنس های شناخته شده آن‏هاست. ارزیابی کارایی تثبیت نیتروژن به روش‏های مختلف از جمله روش اختلاف و کشت در حضور گیاه قابل انجام است. بر این اساس آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در شرایط گلخانه ای انجام گرفت و توانایی تثبیت نیتروژن 18 جدایه باکتری از جمله، ازتوباکتر بررسی شد. زادمایه های میکروبی با استفاده از حامل باگاس و پرلیت در بذور ضد عفونی شده ذرت رقم سینکل کراس 704 تلقیح شد. تیمارهای آزمایش شامل کنترل های منفی (بدون افزودن حامل و حامل فاقد باکتری)، کنترل های مثبت (کاربرد کود اوره به میزان 50% و 100% توصیه کودی) و گلدان های تلقیح شده با جدایه ها بود. نتایج نشان داد به جز وزن تر و غلظت نیتروژن ریشه، تمام پارامترهای اندازه گیری شده در سطح احتمال 1% متاثر از تیمارهای آزمایش بوده است. بالاترین میانگین وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه، وزن تر و خشک کل، ارتفاع گیاه، قطر ساقه و شاخص کلروفیل در تیمارهای کودی 100% و 50% حاصل شد و در بین تیمارهای باکتریایی 14SP-Ι، 16SP-2 (ازتوباکترکروکوکوم) و 34SP-Ш (سودوموناس) موثر واقع شدند. بیش ترین مقدار کل نتیروژن و فاکتور انتقال آن به ترتیب با افزایش 32% و 148% نسبت به شاهد منفی در جدایه 16SP-2 مشاهده شد. بیش ترین کارایی تثبیت نیتروژن نیز بر اساس اختلاف مقدار نیتروژن در جدایه 16SP-2 برابر با 47/39% به دست آمد.