صعودی سالم: رویکرد نقد مراقبتی

ارزیابی انتقادی، به‏‏منزله فرایندی فعال و سازمان‏دهی‏شده، طی چند دهه اخیر، به فعالیتی ضروری برای درک بهتر متون علمی و شفاف‏سازی اهداف، نکات برجسته، و نتایج و هم‏چنین پویایی مطالعات بدل گشته‏ است. این فعالیت اما اغلب با خرده‏گیری، ایرادجویی های تلخ، و گاه سوگیری های تند هم راه می‏شود که تاثیرگذاری آن را تا حد زیادی کاهش می‏دهد. ارزیابی انتقادی یکی از مولفه ها یا کارکردهای تفکر انتقادی است. تفکر انتقادی، بیش از آن‏که به‏معنای جست‏وجوی ایرادها باشد، درپی نگاه به موضوع از زاویه متفاوت است. متاسفانه، یکی از مشکلات رایج ارزیابی انتقادی تمرکز بیش از اندازه بر فرایندهای منطقی نقد و جداسازی منطق از عواطف است. در این مطالعه می‏کوشیم امکان ارائه رویکردی شناختی عاطفی به نقد را بررسی کنیم و به این سوال پاسخ دهیم که در فعالیت شناختی و ناخوشایند نقد تا چه حد می‏توان مولفه های عاطفی را در نظر گرفت؟ ضرورت توجه به مولفه های عاطفی و ارزشی در حین فرایند نقد چیست؟ و در این میان چگونه می‏توان میان تفکر انتقادی و تفکر مراقبتی ارتباط برقرار کرد؟ در پاسخ به این سوالات، ضمن توصیف تفکر انتقادی و مراقبتی و مولفه های آن، ایده نقد مراقبتی را مطرح خواهیم ساخت.