تبیین نقش تعدیل گری آزادی بیان در رابطه میان پدیده دگراندیشی سازمانی و هویت سازمانی

نگهداشت منابع انسانی، رسالت اساسی هر سازمانی است. در این راستا مشارکت در تصمیمات سازمانی از ارکان مهم در حفظ نیروی انسانی شایسته محسوب می شود. امروزه سازمانها به دنبال ایجاد جوی ارتباطی هستند که از آزادی بیان در سازمان حمایت کند. زمانی که کارکنان این جو آزادمنشانه را در سازمان احساس کنند، به عضویت در سازمان افتخار کرده، ارزش های سازمان در آن ها نهادینه می شود. از این رو در مقابل بیان اندیشه ها و نظرات ارزنده و متفاوت به منظور بهبود و تحول در سازمان احساس مسئولیت می کنند. این پژوهش با هدف بررسی نقش تعدیل گری آزادی بیان در ارتباط میان هویت سازمانی و دگراندیشی سازمان انجام شده است. برای رسیدن به این هدف، کارکنان دانشگاه علوم پزشکی یزد را به عنوان جامعه آماری انتخاب و بر اساس فرمول کوکران، 386 نفر نمونه تعیین شده اند. برای بررسی متغیرهای پژوهش از پرسش نامه های هویت سازمانی چنی(1983)، دگراندیشی کاسینگ (1998) و آزادی بیان گوردن و اینفنت (1980) استفاده شده است. آزمون فرضیه ها با مدل سازی معادلات ساختاری از طریق نرم افزار Amos، نشان می دهد که هویت سازمانی 76 درصد بر دگراندیشی سازمانی تاثیر دارد. همچنین نتایج تحلیل اثر متقابل نقش تعدیل گری آزادی بیان را در رابطه میان هویت سازمانی و دگراندیشی سازمانی تایید می کند.