فناوری بیومتریک؛ از رهیافت کلاسیک تا مدرن

هر خصوصیت فیزیولوژیکی یا ویژگی رفتاری منحصر به فرد و متمایز کننده، مقاوم و قابل سنجش که بتواند جهت تشخیص یا تایید خودکار هویت افراد بکار رود، بیومتریک نام دارد. تاکنون در فناوری های بیومتریک سعی شده از خصوصیاتی نظیر: الگوی عنبیه، صوت، چهره، اثرانگشت، شبکیه ، امضاء، الگوی راه یافتن و سایر مشخصه های فیزیکی و رفتاری برای خصوصی سازی وسایل و امنیت داده ها و سطح دسترسی افراد استفاده شود. در پژوهشهای اخیر برای افزایش دقت و صحت سیستم های بیومتریک، بجای استفاده از یک سیستم، از ترکیب سیستم های فوق که معروف به سیستم های چندوجهی(مولتی مودال)هستند، استفاده می شود. در بخش اول این مقاله آشنایی با ساختار یک سیستم بیومتریک را خواهیم داشت. در بخش دوم به معرفی انواع روش های شناسایی هویت مرسوم پرداخته، مزیتها و محدودیت های هر یک را بیان نموده و سپس به مقایسه ای کیفی بین روش های معرفی شده اشاره خواهیم داشت. در بخش سوم، نگاهی اجمالی به سیستم های چندوجهی داشته و سپس چند نمونه از روش های شناسایی هویت نوین در دنیا که اخیرا در پژوهش ها به آنها پرداخته می شود، معرفی خواهند شد.