اثر مکمل گیری منیزیم بر شاخص های الکترومیوگرافی خستگی عضلانی در پی یک وهله فعالیت بدنی شدید بی هوازی

منیزیم، کوفاکتوری با بیش از 300 آنزیم است که در تولید انرژی و سیستم عصبی تاثیرگذار می باشد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مصرف منیزیم بر شاخص های الکترومیوگرافی خستگی عضلانی در پی فعالیت بدنی شدید بی هوازی انجام شد.
در این مطالعه نیمه تجربی، 16 دانشجوی فعال مرد به صورت داوطلبانه شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه مکمل و دارونما تقسیم شدند. محل قرارگیری الکترود های الکترومیوگرافی برای عضلات، براساس دستورالعمل SENIAM مشخص گردید. آزمون روی دوچرخه ارگومتر (لوده ساخت هلند) انجام شد و همزمان با آن، فعالیت عضلات پای راست به وسیله دستگاه EMG ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون تی زوجی و تی مستقل تحلیل شدند. سطح معنی داری، 05/0 در نظر گرفته شد.
مصرف مکمل منیزیم موجب کاهش درون گروهی RMS عضلات پهن داخلی، پهن خارجی، عضله دوقلو داخلی (به ترتیب 001/0=p، 05/0=p، 001/0=p) شد، اما مقادیر بین گروهی تفاوت معنی داری نداشت. همچنین MPF پهن داخلی، پهن خارجی و عضله دوقلو درپی مصرف مکمل (به ترتیب 001/0=p، 05/0=p، 05/0=p) و نیز در مقایسه بین گروه ها تنها در عضله پهن خارجی گروه مکمل، افزایش (026/0=p) نشان داد.
براساس یافته های مطالعه حاضر، مصرف مکمل منیزیم سولفات، عملکرد افراد سالم فعال را در یک دوره کوتاه فعالیت های شدید همچون آزمون وینگیت بهبود می بخشد.