تاثیر اوضاع سیاسی، اجتماعی و امنیتی دوره پهلوی بر خودکشی نخبگان (مورد مطالعه: محمدولی خان تنکابنی، علی اکبر داور، صادق هدایت و غلام رضا تختی)

سیاستهای حکومت پهلوی تاثیرات مهمی بر فضای جامعهایران برجای گذاشت. نخبگان به عنوان برگزیدگان جامعه بیشترین تاثیرات را پذیرفتند. ویژگی استبدادی دوران پهلوی بیشتر در جهت حفظ و بقای حکومت و جلوگیری از بروز ناآرامی و مخالفت در سطح جامعه بود. این سیاستها به همراه عوامل مختلفی همچون دخالت بیگانگان در کشور، ناآرامی ها و هرج ومرج پس از تبعید رضاشاهوکودتای 28 مرداد 1332، صدمات فراوانی به جامعه نخبهکشوروهم چنین دیگر اقشار جامعه وارد ساخت. برنامه های حکومت به طور گسترده و در اغلب زمینه ها سعی در مهار و هدایت جامعه به سمت یک صدایی کردن بود. بنابراین این مقاله میکوشد به این سوال پاسخ دهد که فضای امنیتی و فشارهای سیاسی چه تاثیر در خودکشی نخبگان داشته است؟ بر اساس یافته های تحقیق، سیاست های حکومت پهلوی با امنیتی کردن کشور، اختناق در جامعه، سانسور مطبوعات و با تاسیس نهادهای همسوبا این رویکرد در کنار دیگر عوامل تنشزای کشور در خودکشی نخبگان تاثیرگذار بود. این تاثیرگذاری را در خصوص محمدولی خان تنکابنی می توان دید. ادامه این سیاست با تشدید اقدامات امنیتی، مهار و دفع سیاسیون باعث خودکشی علیاکبرداورشد. دردوره محمدرضا شاه این سیاست با مشکلات عدیده کشور همراه بود. خودکشی صادق هدایت نتیجه اقدامات امنیتی، سانسور و اختناق حکومت محمدرضاشاه و رویدادهایدههبیستشمسیمیباشد. به طورکلی تاسیس ساواک و سیاست سرکوب و اختناق، قاطبه جامعه ایرانی را ناامید و مایوس از آینده ساخت و منجر به خودکشی برخی از نخبگان شد.