نقش توانمندسازی ساختاری در تنیدگی شغلی

امروزه سازمان های موفق به کارکنانی نیاز دارند که از سلامت روانی زیادی برخوردار باشند. توانمندسازی ساختاری، یکی از عواملی است که نقش مهمی در این امر دارد؛ لذا در این تحقیق سعی شده است تاثیر توانمندسازی ساختاری در یکی از ملاک های سنجش سلامت روانی کارکنان یعنی تنیدگی شغلی بررسی شود. تحقیق حاضر، کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و ‏اهداف آن، از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری تحقیق، تمامی کارکنان اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان قم در سال 1395 هستند که به علت محدود بودن جامعه آماری، با روش سرشماری همه آن ها انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها دو پرسش نامه استاندارد توانمندسازی ساختاری کانتر و تنیدگی شغلی رندلوف و بلک برن است که پایایی آنها با محاسبه آلفای کرونباخ و روایی آنها طبق نظر چند نفر از استادان خبره تایید شد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون خطی ساده، مقایسه میانگین جامعه آماری و آزمون فریدمن، تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد تمام ابعاد توانمندسازی ساختاری -شامل فرصت یادگیری، برخورداری از حمایت، دسترس به منابع، دسترس به اطلاعات، قدرت غیررسمی و قدرت رسمی- در کاهش تنیدگی شغلی موثر هستند؛ و میزان توانمندسازی ساختاری و تنیدگی شغلی کارکنان، متوسط است.