ارزیابی تاثیر ریختگی مجدد آلیاژ بیس متال بر استحکام باند پرسلن بر آلیاژ

رستوریشن های متال- سرامیک، امروزه بطور عمده در دندان پزشکی مورد استفاده قرار می گیرند. استفاده از آلیاژهای بیس متال در ساخت این رستوریشن ها به دلیل ملاحظات اقتصادی، خواص مکانیکی و دنسیته ی کم آنها گسترش یافته است. ذوب کردن مجدد آلیاژهای قبلی یک روش معمول در لابراتورهای دندان پزشکی جهت کاهش هزینه ی ساخت پروتزهای ثابت است. هدف از این پژوهش، ارزیابی تاثیر ریختگی مجدد آلیاژ بیس متال کامند بر استحکام باند پرسلن به فلز می باشد.

در این مطالعه ی تجربی- آزمایشگاهی، جهت انجام مطالعه ابتدا 23 ورقه ی مومی با ابعاد 25 در 3 در 0/5 میلی متر، توسط تیغ بیستوری بریده شد و پس از اسپروگذاری، حذف موم با آلیاژ بیس متال کامند ریخته شد. سپس گروه دوم به همین روش آماده سازی گردید و جهت کستینگ از 50 درصد آلیاژ تازه و 50 درصد آلیاژ قبلی استفاده شد. گروه های سوم و چهارم نیز به همین روش آماده سازی شدند، با این تفاوت که در هر دو گروه مخلوطی از آلیاژ تازه و 50 درصد آلیاژ گروه قبلی استفاده گردید. پس از سندبلاست، سایش سطحی و انجام مراحل آماده سازی، نمونه ها پرسلن گذاری شدند. نمونه ها جهت انجام تست خمش 3 نقطه ای در دستگاه آزمایش یونیورسال قرار گرفتند و نیرو با سرعت 0/5 میلی متر بر دقیقه به نمونه ها وارد شد و در نهایت نتایج توسط آنالیز ANOVA مورد بررسی قرار گرفت (p value < 0/05).

بالاترین میانگین استحکام به شکست پرسلن به آلیاژ، در گروه اول (7/1 ± 30/9 نیوتن)، بود و پس از آن به ترتیب در گروه های سوم (6/7 ± 28/7 نیوتن)، گروه دوم (6/6 ± 26/8 نیوتن)، و گروه چهارم (4/5 ± 24/3 نیوتن) قرار داشت. میانگین استحکام شکست پرسلن به آلیاژ در گروه 1 و 2 (0/03 =p value )، گروه های 1 و 4 (p value = 0/001) و گروه های 3 و 4 (p value = 0/02) با یکدیگر اختلاف معنی دار داشتند. بین گروه های 1 و 3 (p value = 0/26)، گروه های 2 و 3 (p value = 0/3) و گروه های 2 و 4 (p value = 0/18) اختلاف معنی دار مشاهده نشد.

کستینگ مجدد آلیاژهای بیس متال، موجب کاهش در استحکام باند پرسلن به آلیاژ می شود.