بررسی میزان کنترل عفونت متقاطع مطب های دندان پزشکی و لابراتوارهای دندانی

از آنجا که لابراتوارها و دندان پزشکان، ارتباط نزدیکی دارند و کنترل عفونت نقش مهمی در جلوگیری از انتقال و سرایت انواع پاتوژن ها و بیماری ها دارد و با توجه به اینکه بسیاری از لابراتوارها از این مساله آگاهی کامل ندارند، هدف از انجام این مطالعه، طراحی پرسش نامه ای به منظور ارزیابی اطلاعات دندان پزشکان و لابراتوارهای دندان پزشکی در خصوص جلوگیری از سرایت متقاطع بیماری ها می باشد.
برای این مطالعه، تعداد 250 دندان پزشک و 50 لابراتوار (دارای مجوز) انتخاب شدند و بطور تصادفی پرسش نامه هایی در زمینه ی کنترل عفونت بین آنها توزیع و جمع آوری گردید. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی 22 و آزمون کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت (p value < 0/05).
در مقایسه ی بین دندان پزشکان عمومی و متخصص از جهت کاربرد دستکش، ماسک و عینک محافظ، تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد (p value < 0/05). بین دندان پزشکانی که در مطب و کلینیک کار می کردند از لحاظ کاربرد عینک محافظ، تفاوت معنی دار نبود (p value = 0/384)، ولی در کاربرد دستکش تفاوت آماری دیده شد (p value = 0/02). بیشترین مواد قالب گیری مصرفی سیلیکون های تراکمی (90/4 درصد) و آلژینات (90 درصد) بود و 88 درصد از دندان پزشکان همیشه اقدام به شستن قالب ها بعد از قالب گیری می کردند، 0/8 درصد هرگز این کار را انجام نمی دادند. ضد عفونی کردن قالب ها در لابراتوارها تنها در 8 درصد موارد به صورت روتین انجام می شد.
کنترل عفونت متقاطع بین لابراتوار و مطب، نیاز به توجه دارد به طوری که دندان پزشکان و تکنسین های لابراتوار در رابطه با کنترل عفونت متقاطع، احساس مسوولیت کمی می کنند.