ارزیابی احتمالاتی خسارات لرزه ای سازه های بتن آرمه شمال ایران با استفاده از منحنی های شکنندگی

در این مقاله منحنی های شکنندگی سازه های بتنی 3، 5 و 8 طبقه ی ایران بررسی شده است. سازه هایی که در این مقاله مورد ارزیابی قرار گرفتند، دارای سیستم قاب خمشی بتنی با شکل پذیری متوسط می باشند، که طبق آیین نامه 2800 (ویرایش سوم) طراحی شدند. این مدل ها به صورت 3 بعدی در نرم افزار OpenSEES تحت 20 رکورد دور از گسل آیین نامه FEMA P695 ، که هر یک از g1/0 تا g5/1 مقیاس گردیدند، تحلیل دینامیکی فزاینده شدند و منحنی های IDA برای سه تیپ سازه مورد مطالعه ترسیم گردید. سپس با استفاده از نرم افزار MATLAB و در نظر گرفتن توزیع احتمالاتی لوگ-نرمال احتمال شکست در هر سطح عملکرد محاسبه گردید. سرانجام منحنی های شکنندگی برای حداکثر تغییرمکان بین طبقه ای در سطوح مختلف PGA ترسیم شد. نتایج حاکی از آن است که در مقایسه رفتار سازه با ارتفاع های متفاوت، می توان گفت که با افزایش ارتفاع، سازه زودتر وارد ناحیه غیرخطی شده و ظرفیت سازه کاهش می یابد. به طور کلی با افزایش ارتفاع سازه، آسیب پذیری سازه در چهار سطح خرابی مشخص شده (خرابی کم، متوسط، زیاد و کامل) افزایش می یابد ولی روند افزایش احتمال خرابی، کم و کم تر می گردد. احتمال خرابی کامل ساختمان در زلزله طرح (زلزله سطح خطر 1) نزدیک به صفر و احتمال خرابی زیاد نیز ناچیز می باشد، که با هدف طراحی آیین نامه 2800 که حفظ ایمنی جانی افراد و به حداقل رساندن تلفات جانی است، مطابقت دارد. در واقع سازه پایداری خود را بعد از زلزله سطح خطر 1 حفظ می نماید.