سخن سردبیر

پاسداری از حیثیت زبان و قومیت امری است ضروری و تسلیم شدن محض در برابر اندیشه و تفکرات غرب بدون تامل کاری است عبث و ناشایست زیرا ایرانیان در درازنای تاریخ حیات خود هیچ گاه تحت تسخیر اندیشه های سلطه جویانه غربیان نشده و پیوسته از اصالت فرهنگی و نجابت معنویت انسان دوستانه خود دفاع کرده است.
در شعر و نثر معاصر گاهی نابسامانی هایی مشاهده می شود که حکایت از افراط و تفریط در هر دو جانب می نماید، «جدال کهنه و نو تازگی ندارد و مایه نگرانی نیست، همیشه اندیشه های تازه و بالنده با عادات و مقررات گذشته کشمکش داشته است، و تعارض بسیاری از آثار ارجمند ادبی نیز محصول همین برخوردها بوده است و در این هنگامه، همواره گروهی نام جوی و کم استعداد را نیز می توان یافت، بدیهی است ادبیات فارسی دارای سنت های قویم و مغتنم ولی در غنای ادب گذشته زیستن کفایت نمی کند، هم آثار ارجمند سنتی عزیز و گران قدر تواند بود و هم آنچه بدیع ولی هنرمندانه عرضه شود و در هر دو لطف معنی بدرخشد.» (یوسفی، غلامحسین 2526، برگ هایی در آغوش باد :505).
بدون تردید ادبیات معاصر فارسی مسیر خود را با گذر زمان و عبور از خیزاب های روزگار طی خواهد کرد و میراث ارزشمند شاعران فارسی را زاینده و پوینده تر خواهد کرد ادب فارسی از زمانی که پیوندش را از درباریان گست و به مردم روی آورد و به خواسته های نهفته و سرکوب شده آنان در طول سده های متوالی پرداخت به نحو مطلوبی تحسر خود را از جراحت های وارده بر مردم آشکار ساخت و از خشونت طبقه ظالم بر مظلوم پرده برداشت، با ذهن و زبان و کلمات آنان سخن گفت، محتوای سخن خود را از عشق ها و شادی ها، مهجوریت ها و فراق ها و تمنیات انسانی همنوعان لبریز و مالامال کرد، دیگر سخن از سلطانیات و بزم های شاهانه و وصف شبستان ها و مضحکه امیران از کشتار مردم بی گناه نبود، هر چه بود انسان بود و مردم گرایی، فضیلت ها و انسان دوستی ها.
باشد که در این زمستان، وجدان های پاک سلام ها را پاسخ دهند و عزت دانایان و سخن سنجان روزگار را گرامی دارند.
با احترام
استاد زبان و ادبیات فارسی
دانشگاه آزاد اسلامی – واحد بوشهر
زمستان 1396