پیش گیری از آلودگی مواد نفتی با نگرش به حق بر محیط زیست سالم در کنوانسیون های بین المللی

بهره برداری از منابع طبیعی از جمله نفت، از حقوق اولیه هر کشور محسوب می گردد که ریشه در حاکمیت ملی کشورها بر منابع طبیعی خود دارد. با افزایش استخراج نفت و گسترش تجارت جهانی و معضل آلودگی محیط زیست ناشی از مواد نفتی موجب شد تا کنوانسیون های متعدد بین المللی با هدف پیش گیری و رفع اثرات سوء آلودگی نفتی به تصویب برسد، اما همچنان آلودگی زیست محیطی ناشی از مواد نفتی ادامه داشته و با گسترش سالیانه مصرف مواد نفتی، آلودگی مذکور نیز رو به افزایش است. هدف این پژوهش تاکید بر نقش قراردادهای نفتی در ملتزم کردن کشورهای صاحب مخازن نفتی و نیز شرکت های نفتی به رعایت مقررات زیست محیطی در پروژه های نفتی از طریق قید قواعد زیست محیطی در آن می باشد. از آن جائی که ماهیت قراردادهای نفتی «تعهد به نتیجه» می باشد، این امر زمانی محقق می گردد که قراردادهای مذکور از شفافیت لازم برخوردار بوده و شامل همه عناصر یک توسعه پایدار از جمله رعایت استانداردهای زیست محیطی در متن خود باشد. این پژوهش در صدد است که نشان دهد اعمال دقیق نظارت بر عملیات نفتی جهت ارزیابی های زیست محیطی و رعایت آن، تا چه حد وابسته به درج شرایط الزامی در قراردادهای نفتی است که نه تنها مغایرتی با حاکمیت دولت ها بر منابع خود نداشته بلکه در چارچوب نظام قانونی و اطمینان از ثبات اقتصادی کشورها نیز است.