آزادی گفتار بیان از منظر اسلام و حقوق بشر

مضمون این استدلال که «آزادی بیان» را به عنوان ابزاری برای جستجوی حقیقت معرفی می کند بشرح روبرو است: پیشرفت دانش و آگاهی مستلزم این است که افراد آزادانه قادر باشند که نظرات و اطلاعات خود را ارایه، بحث و نقد کنند. در چنین فضایی امکان اینکه حقیقت کشف شود به حداکثر می رسد. اگرچه ممکن است که فکر کنیم که پس از کشف حقیقت می توان آزادی بیان را تعطیل کرد، اما جان استوارت میل معتقد بود که تجربه تاریخی مکررا نشان داده که عقاید ما لغزش پذیر است. موارد تاریخی بسیاری وجود داشته که در کشف حقیقت خطا کرده ایم؛ به همین دلیل ممکن است در فرونشاندن عقیده ای که امروز به غلط بودنش اعتقاد داریم، دچار اشتباه شده باشیم. به علاوه حتی اگر نظری که به آن رسیده ایم، واقعا درست باشد، تنها زمانی می توانیم از حقیقتش اطمینان کسب کنیم که در مقابل چالش ها پایداری کند. بعلاوه زمانی که یک عقیده صحیح از چالش پذیری دور نگاه داشته شود، ممکن است به مرور زمان از یک «قانع شدن خالصانه» به یک «اعتقاد خشک و مرده» تبدیل شود در ماده 19 اعلامیه و 18 میثاق بین المللی به دو مساله اشاره شد در اولی آزادی بیان به طور کلی و دیگری آزادی بیان در مسائل مذهبی و دینی.