پیشگیری از تشنج ناشی از تروما در بیماران مراجعه کننده به بخش اورژانس

ترومای سر یکی از علل شناخته شده تشنج است و حدود 10% بیماران با ترومای شدید و متوسط سر دچار تشنج می شوند. پیشگیری و کنترل تشنج پس از ضربه به سر جهت محدود کردن آسیب های ثانویه مغزی بسیار حائز اهمیت است. تشنج های پس از تروما برحسب زمان وقوع آسیب به انواع تشنج های اولیه، تشنج های زودرس و تشنج های دیررس تقسیم می شوند. تشنج های اولیه در کم تر از 24 ساعت پس از ضربه اتفاق می افتند در حالی که تشنج های زودرس در کم تر از یک هفته و تشنج های دیررس در بیش از یک هفته بعد از تروما روی می دهند. فنی توئین یک داروی ضد تشنج است که به طور گسترده برای پیشگیری از تشنج در بیماران ترومایی تجویز می گردد. این دارو حتی در غلظت های درمانی نیز دارای فارموکینیتیک غیر خطی بوده و تجویز آن نیازمند مانیتورینگ قلبی، پایش مداوم سطح پلاسمایی دارو و تنظیم دوز است. بررسی ها نشان داده اند که فنی توئین از تشنج های اولیه جلوگیری می کند اما در کاهش تشنج های دیررس موثر نمی باشد. از طرفی در اکثر موارد به دلیل تغییرات فارماکوکینتیکی در بیماران با ترومای سر، غلظت خونی فنی توئین خارج از محدوده درمانی بوده و تعیین سطح سرمی فنی توئین همیشه مقدور نمی باشد. لذا یافتن درمان های جایگزین جهت پیشگیری از بروز تشنج در این بیماران ضروری است. سدیم والپروات یک داروی ضد تشنج است که اغلب همراه با داروهای دیگر برای درمان انواع مختلف صرع به کار می رود. این دارو تخلیه های الکتریکی را در مغز کاهش می دهد. از سدیم والپروات در پیشگیری از حملات تشنج نیز استفاده می شود. عوارض جانبی سدیم والپرات نادر و معمولا کم اهمیت هستند. نویسندگان این نامه 70 بیمار مراجعه کننده به بخش اورژانس با ترومای شدید سر (سطح هوشیاری کمتر یا مساوی 8 در مقیاس کمای گلاسکو) و با میانگین سنی 81/14 ± 41/36 سال (64 – 18) را به صورت تصادفی به دو گروه 35 نفری تقسیم کردند و به یک گروه فنی تویین و به گروه دیگر سدیم والپروات به عنوان داروی پیشگیری از تشنج دادند و آنها را به مدت 6 ساعت تحت نظر قرار گرفتند (4/91 درصد مرد). دو گروه از نظر ویژگی های زمینه ای با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشتند. نتایج این مطالعه نشان داد که از پنج نفری که در طی شش ساعت اول دچار تشنج شدند هر 5 نفر در گروه دریافت کننده فنی تویین قرار داشتند. به نظر می رسد قبل از اظهار نظر نهایی در خصوص مذکور، نیاز به انجام مطالعاتی با حجم نمونه و دوره پیگیری مناسب برای مقایسه اثرات و عوارض دو داروی مذکور در پیشگیری از تشنج ناشی از تروما داریم.