بررسی سیرتحول عناصر داستان در رمان فارسی از ابتدای دهه چهل تا انتهای دهه شصت خورشیدی(1340-1369) با تکیه بر هفت اثر برجسته

مقاله حاضر به بررسی سیرتحول عناصر داستان در رمان فارسی از ابتدای دهه چهل تا انتهای دهه شصت خورشیدی (1340-1369) با تکیه بر هفت اثر برجسته:سنگ صبور، بره گمشده راعی، طوبی و معنای شب، داستان یک شهر، سووشون، ثریا در اغما و درازنای شب میپردازد. تحلیل و تفسیر پیرنگ، شخصیت، درونمایه، زاویه دید و سایر عناصر داستان در این هفت رمان نقش و جایگاه هر کدام از آنها در پیشبرد و ایجاد تحول در داستان نویسی معاصر فارسی را تبیین میکند. یافته های این مقاله نشان میدهد که رمان فارسی از ابتدای دهه چهل تا انتهای دهه شصت خورشیدی (1340-1369) از شرایط فرهنگی، اجتماعی و سیاسی تاثیر پذیرفته و آن را انعکاس داده است. در این مقاله تنوع و نحوه ارائه مولفه های گوناگون داستانی به تفکیک بررسی شده اند.