بررسی اثر استفاده از دیوار های بادشکن در کاهش تبخیر از سطح دریاچه ها و مخازن با استفاد از مدل عددی FLUENT (مطالعه موردی: چاه نیمه شماره 4 سیستان و بلوچستان)

پدیده تبخیر به عوامل مختلفی ازجمله دما، سرعت باد، رطوبت، شوری آب، عمق آب و... بستگی دارد. بررسی آمار و اطلاعات مربوط به تبخیر، دما، سرعت باد و رطوبت در منطقه مطالعه شده نشان می‏دهد مهم ترین عامل تبخیر، سرعت باد است. استفاده از دیوار‏های بادشکن یکی از روش‏های کنترل سرعت باد است که به کاهش تبخیر منجر می‏شود. داده های استفاده‏شده در این تحقیق از ایستگاه هواشناسی زهک برداشت‏ شده است. هدف از این مطالعه، شبیه‏سازی میدان جریان باد عبوری از روی بادشکن با استفاده از مدل عددی FLUENT و تعیین اثر هندسه بادشکن و فاصله بین بادشکن‏ها روی سرعت باد ورودی است. از این‏رو، در قدم نخست در نرم‏افزار GAMBIT هندسه مسئله برای حل میدان جریان تعیین شد و مش بندی میدان محاسباتی و نوع مرز‏های حاکم بر میدان جریان مشخص شد. پس از تهیه شبکه مورد نیاز و تعیین مرز‏های میدان جریان، فایل مد نظر توسط FLUENT خوانده ‏شده و شرایط تحلیلی سیال، مشخصات آن، مشخصات شرایط مرزی و... بر هندسه اعمال ‏شده و مسئله حل شد. نتایج نشان می‏دهد در صورت طراحی بادشکن‏هایی به ارتفاع دو متر که فاصله بین آنها 48 متر است و با زاویه 90 درجه در جهت شمال غربی قرار گرفته اند، می‏توان به‏طور موثر میزان تبخیر در منطقه را کاهش داد. اگر بخواهیم فقط از سیستم بادشکن برای کاهش تبخیر در سطح چاه نیمه استفاده کنیم، باید از 160 ردیف بادشکن استفاده شود که طولی برابر عرض دریاچه دارند.