ارزیابی وضعیت خشکسالی در حوضه آبخیز تمر (بالادست سد گلستان) با استفاده از شاخص های SPI و SPEI تحت شرایط اقلیمی حال و آینده

خشکسالی از گسترده‏ترین و مخرب‏ترین بلایای طبیعی است که با رخداد تغییر اقلیم پیچیده‏تر می‏شود. برای فراهم کردن یک دید کلی از شرایط خشکسالی، شاخص‏هایی برای پایش آن به طور گسترده استفاده می شوند. در این مطالعه، برای ارزیابی وضعیت خشکسالی آینده حوضه آبخیز تمر (بالادست سد گلستان)، ابتدا داده های روزانه خروجی مدل‏ CanESM2 تحت سناریوهای RCP 2.6 و RCP 8.5 با استفاده از مدل SDSM برای دوره 2020-2049، ریزمقیاس و پیش‏بینی شدند. در ادامه، با استفاده از داده های پیش‏بینی شده و شاخص‏های خشکسالی SPI و SPEI، وضعیت خشکسالی در آینده بررسی شد. همچنین، آنالیز روند داده های دما و بارندگی، با استفاده از آزمون ناپارامتریک من-کندال انجام گرفت. نتایج آنالیز روند بیان کننده تغییرات ناچیز بارندگی و افزایش معنا‏دار دما در بیشتر سری های زمانی است. همچنین، عملکرد مدل SDSM برای پیش‏بینی داده های دما و بارندگی بسیار خوب ارزیابی شد و خروجی های آن نشان داد دما و بارندگی نسبت به زمان حال افزایش می‏یابند. نتایج شاخص SPI نشان داد در هر دو دوره پایه (1985 2014) و آتی (2020-2049)، بیشترین خشکسالی ها و ترسالی ها به ترتیب در اواخر و نیمه ابتدایی دو دوره رخ داده‏اند. از آنجا که در شاخص SPEI در مقایسه با شاخص SPI پارامترهای اقلیمی بیشتری علاوه بر بارندگی برای ارزیابی خشکسالی لحاظ می‏شود و با توجه به افزایش روند دما در دوره حال و آینده، می‏توان گفت که نتایج شاخص SPEI، واقعی‏تر و منطقی‏تر از نتایج شاخص SPI است به‏طوری که ارزیابی خشکسالی بر اساس شاخص SPEI، شرایط خشکسالی شدیدتری را نسبت به شاخص SPI نشان داد.