بررسی نقش روش الگویی کارگزاران نظام آموزشگاهی در پیش بینی دین داری دانش آموزان دختر شهر تهران

هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش روش الگویی کارگزاران نظام آموزشگاهی (مدیران، معاونان پرورشی و دبیران پیام های آسمانی) در پیش بینی دین داری دانش آموزان دختر شهر تهران است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دختر نفر به روش 280)1970 دوره متوسطه شهر تهران بود که براساس جدول کرجسی و مورگان (خوشه ایچند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه) در سه فرم (مدیر آموزشگاه، معاون 1382 تربیت الگویی کارگزاران نظام آموزشگاهی فضائلی() بود که 1384 پرورشی و دبیر پیام های آسمانی) و پرسش نامه سنجش دین داری شجاعی زند(روایی و پایایی آن توسط ملا کهای روان سنجی مورد تایید قرار گرفت. داده های حاصل توسط ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل گرفت. یافته های پژوهش حاکی از این است که بین روش الگویی مدیران مدارس، دبیران پیام های آسمانی و دین داری دانش آموزان همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد و روش الگویی مدیران مدارس و دبیران پیام های آسمانی از قدرت پیش بینی دین داری دانش آموزان برخوردارند. دیگر یافته این پژوهش وجود رابطه بین روش الگویی معاون پرورشی مدرسه و دین داری دانش آموزان دختر بود که علی رغم وجود رابطه بین این متغیرها تحلیل رگرسیون نشان داد که روش الگویی معاون پرورشی مدرسه از قدرت پیش بینی دین داری دانش آموزان برخوردار نیست.