فولکلوریک در آثار داستانی ابوالقاسم پاینده

یکی از رویکردهای داستان نویسی نوین، ورود فرهنگ عامه شامل گویش، آداب و رسوم محلی، اصطلاحات، ضرب المثل ها و باورها و اعتقادات در ادبیات داستانی است. دلیل این اتفاق را می توان ورود ادبیات داستانی به زندگی مردم عادی و برخاستن از بطن جامعه و دغدغه های مردم عامی دانست که به ناچار ادبیات داستانی را با فرهنگ عامیانه عجین می کند. در این میان، یکی از داستان نویسان معاصر که در آثار داستانی خود به این مقوله پرداخته، ابوالقاسم پاینده نجف آبادی است. در این مقاله ضمن معرفی این نویسنده، به بررسی یکی از شاخصه های برجسته آثار داستانی او یعنی فرهنگ عامه می پردازیم که به حق داستان های او آیینه تمام نمای فرهنگ مردم محل و زمان او بوده و سبب شده است آداب و رسوم، باورها و اعتقادات، ضرب المثل ها، زبان محلی و تمامی مطالبی که فرهنگ یک منطقه را به نمایش می گذارد در آثار داستانی این نویسنده درخشش پیدا کند و ضمن معرفی فرهنگ «شهرک نون» بر ملی و ایرانی بودن داستان های او تاکید کند و بر دست مایه طنز داستان هایش بیفزاید و سبب شود خواننده بهتر با قلم پاینده انس بگیرد.