نقش احزاب در توسعه سیاسی (مطالعه موردی اقلیم کردستان- عراق)

تحولات دهه پایانی قرن بیستم و جنگهای اول و دوم خلیج فارس دذ 1991 و 2003 که به سقوط صدام حسین منجر شد همراه با آروزی دیرین کردها برای رسیدن به آرمان خود، زمینه بسیار مهمی برای ایجاد خودگردانی کردها و تاسیس حکومت منطقه ای فدرال در چارچوب حکومت جدید عراق فراهم کرد.
هدف اصلی مقاله حاضر «بررسی نقش احزاب در فرآیند توسعه سیاسی اقلیم کردستان عراق بعد از سال 1991» است. مقاله حاضر با استعانت از رویکرد کیفی ومبتنی بر روش نظریه زمینه ای می کوشد مدل پارادایمی از مفهوم توسعه سیاسی در اقلیم کردستان عراق را بر اساس برداشت های ذهنی و تفاسیر کنشگران از این مفهوم به دست دهد.نتیجه کدگذاری باز استخراج 97 مفهوم و 21 مقوله بود. مطابق فرایند روش شناختی نظریه مبنایی،طی مرحله اول(کدگذاری باز)، از دل داده های اولیه،کدها و مفاهیم مشخص واستخراج شدند. در نهایت پدیده (توسعه سیاسی درکشاکش هژمون حزبی و شکاف هویتی) به دست آمد. نتایج نشان داد،که احزاب سیاسی علاوه براینکه در طول این مدت فضایی را برای توسعه سیاسی فراهم کرده اند.اما هنوز باموانع،بحران هویتی،فقدان یک اپوزسیون کارآمد و پاسخگو،ساختار عشیره ای، وجود شاخه نظامی و فساد سیاسی روبه رو می باشند.