رابطه دشواری در نظم بخشی هیجانی و باورهای فراشناختی با تفکر ارجاعی در دانش آموزان پسر دوره متوسطه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه دشواری در نظم بخشی هیجان و باورهای فراشناختی با تفکر ارجاعی در دانش آموزان پسر دوره متوسطه بود.
روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه ی دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهر تبریز در سال تحصیلی 96-1395 تشکیل می دادند که مشغول به تحصیل بودند. برای انتخاب نمونه از میان جامعه آماری، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، نمونه ای به حجم 353 نفر انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی تفکر ارجاعی اهرینگ و همکاران، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان گراتز و رومر و پرسشنامه باورهای فراشناختی ولز، کارترایت-هاوتون استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که تفکر ارجاعی با مولفه های عدم پذیرش پاسخ هیجانی، دشواری های رفتار هدفمند، دشواری کنترل تکانه، فقدان آگاهی هیجانی، فقدان شفافیت هیجانی و نمره کل دشواری در نظم بخشی هیجان رابطه مثبت و معناداری دارد و با دستیابی محدود به هیجان رابطه ای مشاهده نشد. همچنین تفکر ارجاعی با باور مثبت درباره نگرانی، باور منفی درباره کنترل ناپذیری، اطمینان شناختی و خودآگاهی شناختی رابطه مثبت و معناداری دارد و با نیاز به کنترل خود رابطه ای وجود ندارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که دشواری های نظم بخشی هیجان و مولفه های عدم پذیرش پاسخ های هیجانی، دشواری های کنترل تکانه، دشواری های دست زدن به رفتارهای هدفمند و باورهای فراشناختی و مولفه خودآگاهی شناختی به طور مثبت و معناداری، می توانند تفکر ارجاعی دانش آموزان را پیش بینی کنند.
نتایج نشان داد که مولفه های دشواری در نظم بخشی هیجان و باورهای فراشناختی بخش قابل توجهی از تفکر ارجاعی دانش آموزان را تبیین می کنند.