مقایسه ی اثربخشی ترکیب دارو درمانی با فراشناخت درمانی و دارو درمانی در کاهش علائم اختلال استرس پس از سانحه

اختلال استرس پس از سانحه ((PTSD واکنش های حاد روان شناختی در برابر رویدادهای سانحه آمیز شدید است. درمان های غیر دارویی خط اول درمان PTSD در نظر گرفته می شوند و به طور اساسی باید مکمل برنامه های درمانی بیماران مبتلابهPTSD باشد. با این وجود، بعضی از بیماران به درمان های غیر دارویی پاسخ کافی نمی دهند. هدف پژوهش حاضر مقایسه کارایی و اثربخشی ترکیب دارودرمانی با فرا شناخت درمانی و دارودرمانی به تنهایی در کاهش شدت و علائم PTSD بود.
جامعه ی این پژوهش مراجعه کنندگان به مرکز آموزشی درمانی بیمارستان شهید بهشتی استان زنجان بودند و نوع پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی تک موردی و از نوع خط پایه چندگانه است. به منظور بررسی، شش آزمودنی مرد به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به تصادف در دو گروه جای داده شدند. آزمودنی ها در مرحله ی پیش از درمان (خط پایه) و در طی جلسه های چهارم، هشتم و پس از درمان و مرحله ی پیگیری (1 ماهه و 2 ماهه) پرسش نامه های مقیاس اجرایی بالینی اختلال تنیدگی پس از ضربه (CAPS) اضطراب بک (BAI)، فراشناخت های منفی (MCQ-30)، هم چنین مقیاس واحدهای ذهنی ناراحتی (SUDS) و عملکرد روان شناختی (GAFS) را تکمیل نمودند.
نتایج نشان داد که هر دو روش (ترکیب دارودرمانی با فراشناخت درمانی و دارودرمانی) در درمان اختلال استرس پس از سانحه موثر بوده و این اثربخشی در مورد روش اول (ترکیب دارودرمانی با فراشناخت درمانی) بیشتر بوده است.
نتایج این پژوهش نشان می دهد ترکیب دارودرمانی با فراشناخت درمانی در کاهش علائم و نشانه های اضطرابی مبتلایان به PTSD موثرتر از دارودرمانی به تنهایی است. همچنین این درمان ترکیبی باعث کاهش میزان ناراحتی و بهبود عملکرد کلی مبتلایان می شود.