مکان یابی جهات بهینه توسعه فیزیکی مشگین شهر با راهکار مقابله با بحران

هرچه شهرها توسعه و گسترش پیدا می کنند، برخورد آن ها با عناصر محیطی (اقلیمی و ژئومورفولوژیکی) و موضوعات مربوط به آن ها زیادتر می شود. اقدام به توسعه عمران شهرها، به نحوی با پویایی و دینامیسم محیط طبیعی در ارتباط است، در برخورد با این عوامل در جریان توسعه شهر اگر برخی اصول و نکات ضروری رعایت نشود تعادل مورفودینامیک محیط، به هم خورده و خطرات بزرگی غالب کاربری ها و تجهیزات و امکانات شهری را در جریان توسعه شهر مورد تهدید قرار می دهد. از این رو این تحقیق باهدف بررسی و تعیین بهترین جهات برای توسعه فیزیکی شهر مشگین شهر بر مبنای مجموعه شاخص های طبیعی مانند گسل و ساختار زمین شناسی، منابع آب سطحی، بافت و عمق خاک، خطوط ارتباطی و کاربری اراضی جهت کاهش مخاطرات طبیعی و خسارات ناشی از آن با استفاده از مدل تصمیم گیری چند معیاره تحلیل شبکه در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی و سوات صورت گرفته است. نحوه ی ارزش گذاری در جهات بهینه توسعه فیزیکی شهر به 4 طبقه ی بسیار نامناسب، نامناسب، نسبتا مناسب و مناسب تقسیم بندی شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد، بیشتر قسمت های مرکزی شهر در اراضی نسبتا مناسب توسعه یافته اند و دیگر قسمت های مشگین شهر، به خصوص قسمت های حاشیه ای در اراضی نامناسب شکل گرفته اند، همچنین قسمت هایی از شهر که بر اساس طرح و برنامه قبلی طرح ریزی و ساخته شده اند، در اراضی نامناسب و در مواقعی در بخش های بسیار نامناسب قرارگرفته اند و فقط قسمت های محدودی از شهر در اراضی مناسب شکل است. علاوه بر این، با توجه به ارزش گذاری انجام شده، سمت شمال و شمال غربی و قسمت هایی از جنوب غربی شهر مشگین شهر، بهترین جهات برای توسعه فیزیکی شهر و اجرای طرح های شهری است.