بررسی نقش میانجی عدم تقارن اطلاعاتی در تبیین رابطه بین کیفیت حسابرسی و سیاست های تامین مالی

در این پژوهش، نقش میانجی عدم تقارن اطلاعاتی در تبیین رابطه بین کیفیت حسابرسی و سیاست‏های تامین مالی با رویکرد الگوسازی معادلات ساختاری بررسی می‏شود. برای دست‏یابی به اهداف پژوهش، 99 شرکت از بین شرکت‏های پذیرفته‏شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‏های 1385 الی 1392، برای نمونه آماری انتخاب شدند. عدم تقارن اطلاعاتی به کمک متغیرهای مشاهده‏پذیر نوسانات قیمت سهام، خطای پیش‏بینی سود، اندازه شرکت و فرصت‏های رشد اندازه‏گیری می‏شود و سنجش کیفیت حسابرسی با استفاده از سنجه های اندازه موسسه حسابرسی، نوع اظهارنظر حسابرس، دوره تصدی حسابرس و درصد سهامداران نهادی انجام می‏گیرد. همچنین، نسبت جمع بدهی ها به جمع دارایی ها به عنوان متغیر وابسته، متغیر معرف سیاست‏های تامین مالی در نظر گرفته شده است و متغیرهای سودآوری و ساختار بازار نیز به عنوان متغیرهای کنترلی، وارد الگوی پژوهش شده‏اند. نتایج حاکی از آن است که کیفیت بالای خدمات حسابرسی مستقل، تمایل شرکت‏ها به تامین مالی از محل انتشار سهام عادی را افزایش می‏دهد. هم‏چنین، نتایج نشان داد که کیفیت حسابرسی اثر معناداری بر عدم تقارن اطلاعاتی ندارد. ازاین رو، متغیر عدم تقارن اطلاعاتی رابطه بین کیفیت حسابرسی و سیاست‏های تامین مالی را میانجی‏گری نمی‏کند و این‏که بین عدم تقارن اطلاعاتی و ساختار سرمایه نیز رابطه معناداری مشاهده نشد.