بررسی اختلال در سیستم های عصبی اساسی ادراک اجتماعی، مشاهده عمل و نظریه ذهن در اختلالات طیف اوتیسم

اختلالات طیف اوتیسم، اختلالات رشدی عصبی هستند که با مشکلاتی در ارتباطات اجتماعی و تعاملات اجتماعی و همچنین رفتارها، علایق و فعالیت های محدود و تکراری مشخص می شوند. پژوهش ها در حوزه علوم اعصاب اجتماعی نشان می دهد که کاستی های عملکرد اجتماعی در اختلالات طیف اوتیسم ممکن است از اختلالات در سیستم های عصبی حاصل شود که در پردازش اطلاعات اجتماعی دخیل هستند. در این مطالعه پژوهش های مرتبط با مبانی عصبی سه سیستم عصبی کلیدی پردازش اطلاعات اجتماعی اساسی (ادراک اجتماعی، مشاهده عمل و نظریه ذهن و سوء عمل سیستم های عصبی) در اختلالات طیف اوتیسم مرور گردید. نتایج نشان داد که فعالیت ناهنجار در نواحی مغزی دخیل در ادراک اجتماعی (شیار گیجگاهی فوقانی خلفی، آمیگدال، قشر اوربیتوفرونتال و شکنج فوزیفرم) در مناطق مرتبط با مشاهده عمل اعم از نظام اعصاب آیینه ای و سه ناحیه بهم پیوسته آن (شیار گیجگاهی فوقانی خلفی، شکنج پیشانی تحتانی و لوبول آهیانه ای تحتانی) و در مناطق اختصاص یافته به نظریه ذهن (قشر پری فرونتال میانی، پیوندگاه گیجگاهی –آهیانه ای، شیار گیجگاهی فوقانی خلفی، قشر کمربندی خلفی/پری کانئوس و لوب گیجگاهی قدامی) است.
این نتایج حاکی از پردازش ناهنجار اطلاعات اجتماعی در اختلالات طیف اوتیسم است و به عنوان نقص های سیستم های عصبی درگیر در ادراک اجتماعی، فهم عمل و نظریه ذهن تعریف گردد. این یافته ها چارچوبی برای درک مکانیسم های عصبی زیربنای کاستی های اجتماعی در اختلالات طیف اوتیسم فراهم ساخته و نقش شیار گیجگاهی فوقانی خلفی به عنوان یک ناحیه مشترک در هر سه سیستم برجسته می سازد.