نگاهی به پدیده مقاومت علف های هرز به علفکش ها؛ از تئوری تا بهره برداری

اگرچه امروزه مساله ی کمبود آب مانع از افزایش سطح زیر کشت شده است اما رشد جمعیت افزایش تقاضای تولید را در پی داشته است. از سوی دیگر، پدیده ای به نام «علف های هرز مقاوم» موجب نگرانی از کم رنگ شدن کنترل شیمیایی و در نتیجه کاهش تولید شده است. این موضوع لزوم هرچه بیشتر توجه به معضل مقاومت را دوچندان می نماید. در سال 2011، 372 گونه ی بیوتیپ مقاوم به علف کش ها در سراسر جهان تایید شد که این آمار در سال 2017 به 479 گونه رسید. ایران با داشتن 7 و 5 بیوتیپ مقاوم نسبت به گروهای ACCase و ALS به ترتیب در رده های چهارم و دهم جهان قرار می گیرد. امروزه می توان مهم ترین علل افزایش بیوتیپ های مقاوم در ایران را توجه خاص به علف کش های خانواده سولفونیل اوره (ALS)، نبود آموزش های صحیح به منظور آگاه سازی کشاورزان از عواقب گسترش گیاهان مقاوم به علف کش ها و نحوه ی مدیریت کاربردی آنها دانست. در همین راستا اولین و مهمترین اقدام در جهت مدیریت گیاهان مقاوم به علف کش، شناسایی و تایید گونه مقاوم است. از مهمترین جنبه های مثبت این اقدام می توان به عدم تحمیل هزینه های مازاد بر کشاورزان، ارائه راهکارهای مدیریتی مناسب به منظور جلوگیری از تولید و انتشار علف های هرز مقاوم و همچنین بهره مندی از این استراتژی طبیعی برای تولید گیاهان مقاوم به علف کش در آینده اشاره نمود.