اثر پیش بینی کنندگی خودتنظیمی و خودکارآمدی تحصیلی بر اضطراب امتحان: بررسی نقش واسطه ای تعلل ورزی تحصیلی

دانشجویانی که اضطراب امتحان را تجربه می کنند با احساس تنش، ترس و نگرانی در موقعیت هایی که مورد ارزیابی قرار می گیرند روبرو می شوند که می تواند افت چشمگیری در توانایی های آن ها ایجاد کند. لذا پژوهش حاضر، در قالب یک مدل علی، با هدف شناسایی عامل هایی که بر اضطراب امتحان موثر است، انجام شد. بدین منظور خودتنظیمی و خودکارآمدی تحصیلی به عنوان متغیرهای برون زاد مدل، تعلل ورزی تحصیلی به عنوان متغیر واسطه ای و اضطراب امتحان به عنوان متغیر درون زاد در نظر گرفته شدند.
شرکت کنندگان این پژوهش 443 نفر از دانشجویان دانشگاه سمنان (179 پسر و264 دختر) به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی بر اساس دانشکده و مقطع تحصیلی انتخاب گردید. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسش نامه «خودتنظیمی تحصیلی ماگنو»، «خودکارآمدی تحصیلی موریس»، «تعلل ورزی تحصیلی سولومون و راث بلوم» و « اضطراب امتحان پنتریچ و دی گروت» بود. تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش با استفاده از آزمون آماری همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار SPSS و LISREL انجام شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که مدل با داده های پژوهش، برازش مناسبی دارد و خودتنظیمی و خودکارآمدی تحصیلی هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیرمستقیم (با میانجی گری تعلل ورزی) اضطراب امتحان را پیش بینی نمودند. در این میان رابطه ی خودتنظیمی و خودکارآمدی تحصیلی با اضطراب امتحان منفی و معنادار و رابطه ی تعلل ورزی با اضطراب امتحان مثبت و معنادار بود. بنابراین با توجه به یافته های پژوهش حاضر استفاده از تدابیر لازم به منظور افزایش خودتنظیمی و خودکارآمدی و هم چنین آموزش چگونگی مقابله با تعلل ورزی به منظور انجام به موقع تکالیف و کاهش اضطراب امتحان پیشنهاد می شود.