بحران سوریه و افزایش دیاسپورای مسلمانان در اروپا

بحران داخلی سوریه که از سال 2011 شروع شده است، همچنان پیامدهای ویرانگر و غم انگیزی برای مردم این کشور دارد. علاوه بر این، درگیری ها و خشونت‏های سوریه به آواره شدن مردم، گسترش تروریسم و تشدید اختلافات سیاسی و فرقه‏ای منجر شده و بدین ترتیب، بی ثباتی فزاینده‏ای را نیز در کل منطقه ایجاد کرده است. نکته قابل تامل آن است که حدود نیمی از جمعیت سوریه به دلیل جنگ، ترک وطن کرده اند. با شروع بحران پناهندگان، اروپا این بحران را یک مسئله صرفا محدود به خاورمیانه دانست، اما پس از چندی با افزایش موج پناهندگان، دولت های اروپایی به ناچار پذیرفتند که این مسئله نمی تواند منحصر به خاورمیانه یا دولت های مرزی باقی بماند، لذا در تلاش برای به اشتراک گذاردن بار این مسئولیت و یافتن راه حل های مشترک برای حل این بحران برآمدند. پرسش کنونی این است که چنین وضعیتی برای آوارگان و پناه جویان سوری در خاورمیانه و اروپا چگونه به وجود آمده است؟ در پاسخ، فرضیه مقاله با بهره‏گیری از نظریه دیاسپورا، این رخداد را حاصل جابجایی سرزمینی میان دولت ها و مهاجرت های گسترده فرامرزی می‏داند که بنا به «الزامات سیاسی» و «اعمال خشونت ساختاری» توسط داعش صورت گرفته و پیامد محیط فراملی آن منجر به پراکندگی از هسته اصلی و رفتن اجباری به چند مکان مختلف می‏گردد. بدین سان با روش کیفی و تکنیک کتابخانه‏ای به بحران سوریه به مولفه هایی نظیر؛ نسل‏کشی، اسارت زنان، برده‏داری و کنیز فروشی به عنوان دلایل عمده این پراکندگی دست یافته ایم.