رابطه بین انعطاف پذیری و تحمل پریشانی با میانجیگری جهت گیری منفی به مشکل نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست

جهت گیری منفی به مشکل باعث ناکارآمد شدن تلاش های فرد در مواجهه با شرایط تنش زا می‏شود و به او اجازه نمی دهند در مسیر تحقق اهدافش تلاش کند. پژوهش حاضر با در نظر گرفتن اهمیت موضوع به بررسی رابطه بین انعطاف پذیری و تحمل پریشانی با میانجیگری جهت گیری منفی به مشکل نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست می پردازد.
مطالعه حاضر یک پژوهش همبستگی بود که با استفاده از تحلیل معادلات ساختاری صورت گرفت. جامعه پژوهش، شامل کلیه نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست شهر کرمان بود که در مراکز بهزیستی نگهداری می شدند. با روش نمونه گیری خوشه ایصد و سی و پنج نفر از این جامعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس انعطاف پذیری شناختی، تحمل پریشانی و جهت گیری منفی به مشکل استفاده شد. در نهایت داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج تحلیل داده ها نشان داد که متغیر انعطاف پذیری شناختی علاوه بر اینکه می تواند به طور مستقیم برتحمل پریشانی نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست تاثیر بگذارد، می تواند با اثرگذاری بر جهت گیری منفی به مشکل، تحمل پریشانی نوجوان بی سرپرست و بدسرپرست را تحت تاثیر قرار دهد.(0/01>P) با این وجود، تاثیر غیرمستقیم از طریق جهت گیری منفی، بیشتر از تاثیر مستقیم بود. در نهایت، شاخص های برازش نشان داد که مدل ارائه شده در پژوهش حاضر با حذف یکی از خرده مقیاس های انعطاف پذیری شناختی، مورد تایید قرار گرفت.
با توجه به نقش مهم آشفتگی های شناختی و هیجانی در آسیب های روانی، می توان با آموزش راهبردهای مبتنی بر انعطاف پذیری شناختی، با تاکید بر جهت گیری مثبت نسبت به مشکل، قدرت سازگاری نوجوانان بی سرپرست و بدسرپرست را در برخورد با شرایط تنش زا به حداکثر رساند.