تاثیر درمانی آموزش چندرسانه ای بر خودکارآمدی و فرسودگی تحصیلی کودکان مبتلا به ناتوانی ذهنی آموزش پذیر

ارتقای بهداشت روانی محیط مدارس به عنوان یکی از مهمترین ابعاد توسعه و بهسازی منابع انسانی بوده و در چند دهه اخیر نیز توجه سازمان های آموزشی را جلب کرده است. مطالعه حاضر با هدف اثربخشی ابزار چندرسانه ای محقق ساخته بر فرسودگی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان ناتوان ذهنی آموزش پذیر انجام شد.
این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل در سال 1394 اجرا شد. جامعه مورد مطالعه از دانش آموزان پسر ناتوان ذهنی مقطع دبیرستان استان البرز شامل 40 دانش آموز که از طریق نمونه گیری تمام شمار انتخاب و در دو گروه مداخله و کنترل (20 نفری) به صورت تصادفی گنجانده شدند. گروه مداخله در طول یک ترم با ابزار چندرسانه ای پایا مورد آموزش قرار گرفتند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه فرسودگی تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی بود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس یک طرفه (Ancova) استفاده شد.
داده ها نشان دادند که اثر گروه برای خرده مقیاس های هیجانی، بدبینی، ناکارآمدی درسی و خودکارآمدی تحصیلی معنادار بوده است (0/01=P ). بدین معنا که مداخله مورد استفاده در پژوهش حاضر بر روی متغیرهای مذکور از لحاظ آماری تاثیرگذار بود.
آموزش چندرسانه ای بر فرسودگی تحصیلی و خودکارآمدی تاثیر دارد. به این صورت که خودکارآمدی تحصیلی را افزایش و منجر به کاهش فرسودگی تحصیلی می گردد. بنابراین، این شیوه آموزش می تواند در کنار سایر مداخلات آموزشی در بهبود عملکرد دانش آموزان دارای ناتوانی ذهنی آموزش پذیر مورد استفاده قرار گیرد.