ارایه مدل همفزون استفاده از وسایل نقلیه همگانی در سفرهای روزانه

در شرایطی که والدین تصمیم گیرندگان نهایی در مورد شیوه انتخاب سفر فرزندانشان به مدرسه هستند، شیوه سفر خود آن ها نیز متقابلا تحت تاثیر نیازمندی های سفر فرزندانشان است. این مقاله نشان می دهد چگونه یک مدل هم فزون قادر است میزان استفاده از وسایل نقلیه همگانی را برای سفرهای روزانه (کاری و تحصیلی) در سطح خانوارها توصیف نماید. نمونه ای متشکل از 4000 خانوار (با نرخ بازگشت 39/47 درصد) با استفاده از پرسش نامه های کاغذی مورد پرسش گری قرار گرفت. هر خانوار الزاما دارای یک فرزند در مقطع ابتدایی بوده است. آمار توصیفی داده ها نشان می دهد تنها 732 نفر از والدین (39 درصد) برای سفرهای کاری و 216 نفر از فرزندان (11 درصد) برای سفرهای تحصیلی، سه بار در هفته یا بیشتر از وسیله نقلیه همگانی استفاده کرده اند. در این مقاله یک مدل معادله ساختاری با الهام از تئوری رفتار رنامه ریزی شده برای توصیف استفاده از حمل و نقل همگانی در سفرهای روزانه ارائه شد. نتایج بر جنبه «قصد» در استفاده از حمل و نقل همگانی تاکید دارد. کنترل درک شده رفتاری، عادت، دسترسی به زیرساخت های حمل و نقل همگانی، همراهی فرزندان تا مدرسه و فاصله درک شده خانه تا مدرسه از دیگر عوامل موثر در بروز رفتار استفاده از وسایل نقلیه بوده است.