چارچوبی برای مطالعه و سنجش شبکه های علمی

مقاله حاضر، چارچوبی برای مطالعه شبکه های علمی ارائه می دهد که از سه جزء: شبکه ها، رویکردها و کاربردها تشکیل شده است. با توجه به کارکرد شبکه، ارتباط و تعامل توده های پژوهشی از جنبه های مختلف علمی نظیر شبکه های استنادی، هم تالیفی، زوج کتابشناختی، هم واژگانی و شبکه های دوگانه و همگن قابل بررسی است. در این شبکه های علمی، یک مقاله معمولا یک واحد پژوهشی منفرد بوده و می تواند در سطوح بالاتری ادغام شود؛ برای مثال واحد نویسنده، واحد مجله، موسسه، کشور و حوزه. از نظر رویکردهایی که برای شبکه های علمی مورد استفاده قرار گرفته، سه دسته قابل شناسایی است: آمارهای سطح کلان، فنون خوشه بندی سطح میانه و شاخص های خرد. در شبکه های علمی، شش کاربرد مطرح است: ارزیابی اثر پژوهشی، مطالعه همکاری علمی، مطالعه روابط رشته ای و میان رشته ای، شناسایی موضوعات و تخصص های پژوهشی، تولید نقشه های علمی و یافتن جریان های دانش. این چارچوب به طور موثر مطالعات مختلف درمورد شبکه های علمی را طبقه بندی کرده و یک نگاه واضح و مختصر درمورد کارکردهای به هم پیوسته شبکه های علمی ارائه خواهد داد.