تاثیر کودهای پتاسیم، سیلیس و ورمی کمپوست بر کنترل بیماری پوسیدگی ریزوکتونیایی (Rhizoctonia solani) لوبیا چیتی

با توجه به خطرات زیست محیطی و ایجاد مقاومت در نتیجه کاربرد سموم شیمیایی، توجه به سایر روش های کنترل مانند مدیریت زراعی می تواند در کنترل بیماری پوسیدگی ریزوکتونیایی مفید باشد. این پژوهش با هدف بررسی اثر کودهای پتاسیم، سیلیس و ورمی کمپوست بر کنترل پوسیدگی ریزوکتونیایی در لوبیا چیتی به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با 18 تیمار و چهارتکرار طی سال های 1392 تا1393 انجام شد. عامل های مورد مطالعه در این آزمایش شامل سه سطح کود پتاس (0، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار)، سه سطح سیلیکات کلسیم (0، 400 و 800 کیلوگرم در هکتار) و دو سطح ورمی کمپوست (0 و 5 درصد حجمی/حجمی) بود. براساس نتایج حاصل از این پژوهش، کاربرد هر یک از فاکتورهای اصلی به تنهایی (پتاسیم، سیلیس و ورمی کمپوست) سبب بهبود خصوصیات رویشی گیاه لوبیا چیتی و کنترل بیماری پوسیدگی ریزوکتونیایی شد. به طوری که کاربرد 100 کیلوگرم کود پتاسیم و یا 400 و 800 کیلوگرم در هکتار کود سیلیکات کلسیم و همچنین ورمی کمپوست به طور معنی داری خصوصیات رویشی گیاه لوبیا چیتی از قبیل وزن تر و خشک ساقه و ریشه را بهبود بخشید. این ترکیبات با بهبود خصوصیات بیوشیمیایی گیاه لوبیا از قبیل میزان گایاکول پراکسیداز، سبب کاهش معنی دار شدت بیماری پوسیدگی ریزوکتونیایی در گیاهان لوبیا چیتی مورد مطالعه شدند. بر اساس نتایج مشخص شدکه کاربرد غلظت های 400 و 800 کیلوگرم بر هکتار سیلیکات کلسیم و همچنین 100 کیلوگرم بر هکتار کود پتاسیم بیشترین تاثیررا در کنترل پوسیدگی ریزوکتونیایی لوبیا چیتی داشته و ضمن بهبود خصوصیات رویشی گیاه باعث کنترل این بیماری شده است.