اثربخشی درمان شناختی رفتاری با تمرکز بر خود مراقبتی بر پیامد زایمان در زنان نخست زا

دوران بارداری به دلیل ایجاد تغییرات دائمی در زندگی زنان و مسئولیت جدید نگهداری کودک، نگرانی ذهنی زیادی ایجاد می کند و آن ها را به سوی استرس سوق می دهد، که این مسئله باعث ایجاد عوارض زیادی در زمان زایمان برای مادر و جنین می گردد. از این رو، هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر درمان شناختی رفتاری با تمرکز بر خود مراقبتی، بر پیامد زایمان زنان نخست زا می باشد.
این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی 64 زن باردار نخست زا مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر اهواز در سال 1395 انجام شد. نمونه ها به روش مبتنی بر هدف انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه 32 نفره آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون از هفته 32 -28 به مدت 8 جلسه، هفته ای یک بار در جلسات درمان شناختی رفتاری گروهی با تمرکز بر خود مراقبتی شرکت کردند، اما گروه شاهد فقط مراقبت های روتین را دریافت نمودند. اطلاعات دموگرافیک در ابتدای مطالعه جمع آوری گردید و متغیرهای پیامد زایمان شامل طول مدت زایمان، شدت درد زایمان، نمره آپگار نوزاد، نیاز به تقویت دردها با اکسی توسین و رضایت از فرآیند زایمان پس از زایمان با استفاده از چک لیست محقق ساخته گردآوری گردید.
میانگین شدت درد در فاز فعال زایمان (دیلاتاسیون های 4، 6، 8 و 10 سانتی متر)، طول مدت فاز فعال و مرحله دوم زایمان، نیاز به تقویت دردها با اکسی توسین، نمره ی آپگار دقیقه اول و پنجم نوزادان، درگروه مداخله تفاوت معنی داری در مقایسه با گروه کنترل داشت (05/0< p). شدت درد در مرحله دوم زایمان و طول مدت مرحله سوم زایمان، در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد کاهش یافت، اما اختلاف معنی دار نبود (05/0> p).
استنتاج: بر اساس نتایج این مطالعه، به نظر می رسد درمان شناختی رفتاری با تمرکز بر خود مراقبتی می تواند باعث بهبود پیامد زایمان گردد.