اثر کم آبیاری و تراکم بر رشد و عملکرد دانه و برخی صفات مورفولوژیک در گلرنگ)Carthamus tinctorius L(. پاییزه

به منظور بررسی اثر کم آبیاری و تراکم بوته بر رشد و عملکرد دانه و برخی خصوصیات مورفولوژیکی گلرنگ پاییزه (Carthamus tinctorius L.) (رقم محلی اصفهان)، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و در چهار تکرار در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند در سال 93- 1392 اجرا شد. تیمارها شامل سه سطح آبیاری (آبیاری کامل، آبیاری تا گلدهی، آبیاری تا تکمه دهی) در کرت های اصلی و چهار سطح تراکم بوته (20، 30 ، 40 و 50 بوته در مترمربع) در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد، تنها در تیمار آبیاری تا مرحله تکمه دهی کاهش ارتفاع بوته، فاصله اولین انشعاب از سطح خاک و تعداد شاخه های اولیه و ثانویه مشاهده شد. با افزایش تراکم، ارتفاع بوته و فاصله محل اولین انشعاب شاخه ها از سطح خاک افزایش یافت، اما از تعداد روز تا رسیدگی و تعداد شاخه اولیه و ثانویه کاسته شد. به علاوه بیشترین عملکرد دانه (3607 کیلوگرم در هکتار) در تیمار آبیاری کامل با تراکم 40 بوته در مترمربع به دست آمد و در تمامی تراکم ها، بیشترین کاهش در عملکرد دانه در تیمار آبیاری تا مرحله تکمه دهی مشاهده شد. به نظر می رسد این مرحله رشدی حساس ترین مرحله به کمبود آب باشد و تحت این شرایط، با انجام آبیاری در این مرحله می توان عمکرد دانه را به طور قابل توجهی افزایش داد. به علاوه با توجه به نتایج این آزمایش، به منظور دستیابی به حداکثر عملکرد گلرنگ در منطقه بیرجند آبیاری کامل و تراکم 40 بوته در مترمربع پیشنهاد می شود.