بررسی دانش مربیان ورزشی از وظایف قانونی خود در قبال ورزشکاران

مشارکت در فعالیت های ورزشی علی رغم فواید بسیار، همواره با خطرات مختلفی نیز همراه است که در این میان مربیان از نظر حقوقی بیشترین پتانسیل را برای قبول مسئولیت های قانونی در قبال ورزشکاران آسیب دیده دارند. به همین دلیل، پژوهش حاضر با هدف سنجش دانش مربیان رشته های مختلف ورزشی شهر اصفهان از وظایف قانونی خود در قبال ورزشکارانانجام شده است. در این پژوهش از دو روش کمی (توصیفی پیمایشی) و کیفی (تحلیل محتوای کیفی) برای تحلیل اطلاعات به دست آمده از ابزار های اندازه گیری استفاده شد. به همین منظور، تعداد 285 نفر از مربیان رشته های مختلف ورزشی با روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و به پرسش نامه ای 48 سوالی در قالب هفت مولفه پاسخ دادند. همچنین 35 نفر از مربیان از تمام رشته های ورزشی به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و در مصاحبه ای نیمه سازمان یافته شرکت کردند. نتایج پژوهش نشان داد مربیان دانش مناسبی از هیچ یک از حیطه های وظایف قانونی خود ندارند که در این میان، عوامل جنسیت و درجه مربیگری نیز بر دانش آنان تاثیری نداشته است. در این ارتباط، سیستم آموزش مربیان با مرجعیت فدراسیون های ورزشی، منابع ارتقای دانش مربیان، فقدان حمایت رسانه ای و به صورت کلی دانش اندک و توجه نامناسب جامعه ورزش به مسائل حقوقی مرتبط با ورزش می تواند از جمله عوامل موثر بر دانش نامناسب مربیان از این مباحث باشد.