عملکرد دانه و اجزای عملکرد نخود (Cicer arietinum L.) تحت مدیریت های مختلف تلفیقی سس

به منظور ارزیابی اثر مدیریت تلفیقی بر انگل سس و برخی پارامترهای رشدی نخود، پژوهشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با 8 تیمار و 3 تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز در سال 1393 انجام شد. تیمارها شامل تلفیق علف کش تریفلورالین (2 لیتر در هکتار) + مالچ کلش گندم، مالچ کلش گندم + علف کش گلیفوسیت (75 گرم ماده موثره در هکتار)، دور آبیاری 15 روز + نفتالین استیک اسید، کاربرد علف کش کلرتال دی متیل (10 کیلوگرم در هکتار) + دور آبیاری 15 روز، خاکورزی+ مالچ کلش گندم، مالچ کلش گندم + دور آبیاری 15 روز، کاربرد علفکش تریفلورالین، کاربرد علف کش کلرتال دی متیل بودند. بیشترین عملکرد دانه نخود در تیمارهای کاربرد کلرتال دی متیل و تیمار تلفیقی مالچ کلش گندم + کاربرد گلایفوسیت (به ترتیب 2764 و 2617 کیلوگرم در هکتار) حاصل شد که بیشتر از سایر تیمارهای مدیریتی بودند. حداکثر زیست توده سس در تیمار مدیریتی مالچ کلش گندم + دور آبیاری 15 روز مشاهده شد. نتایج نشان داد که استفاده از مالچ گندم و فواصل آبیاری زیاد نتوانسته به حد کافی مانع گسترش سس شود. به طور کلی در تیمارهایی که تنها از روش های غیرشیمیایی مدیریت استفاده شد آلودگی سس اتفاق افتاد و منجر به افت عملکرد دانه نخود گردید. بنابراین به نظر می رسد تلفیق کنترل زراعی (کاربرد مالچ) با کنترل شیمیایی می تواند گزینه مناسبی برای مدیریت سس در مزارع نخود باشد.