اثربخشی درمان گروهی هیجان مدار بر امید و افکار خودآیند منفی زنان مطلقه

طلاق یکی از آسیب های اجتماعی است که باعث کاهش سلامت عمومی و کیفیت زندگی زنان می گردد. درمان هیجان مدار می تواند به عنوان یک رویکرد موثر در جلوگیری از آسیب های روانی ناشی از طلاق در زنان به کار گرفته شود. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان گروهی هیجان مدار بر امید و افکار خودآیند منفی زنان مطلقه انجام شد.
روش و این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پسآزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زنان مطلقه مراجعه کننده به فرهنگسراهای شهر تهران در سال 1396 بودند. 60 نفر زن مطلقه به عنوان نمونه به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه درمان گروهی هیجان‏مدار را آموزش دیدند. سپس از آن ها پس آزمون گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های امید به زندگی Snyder و همکاران و افکار خودآیند منفی Kendall and Hollon استفاده شد. داده ها پس از جمع آوری به نرم افزار آماری SPSS-22 وارد شدند و با روش های توصیفی شامل میانگین (انحراف معیار) و آزمون کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد.
میانگین (انحراف معیار) امید در زنان مطلقه پس از آموزش درمان گروهی هیجان مدار در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل پس از مداخله افزایش یافت. (1/5) 6/32 در مقابل (4/5) 8/28، (01/0>P). همچنین آموزش درمان گروهی هیجان مدار منجر به کاهش در افکار خودآیند منفی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد. (4/6) 3/100 در مقابل (9/5) 1/104، (01/0>P).
مطالعه نشان داد درمان گروهی هیجان مدار امید و افکار خودآیند زنان مطلقه را بهبود می دهد.