فرهنگ استراتژیک و مشارکت روسیه در روندهای تسلیحاتی غرب آسیا

سیاست خارجی و دفاعی-امنیتی روسیه از فرهنگ استراتژیک این کشور متاثر بوده و مولفه های فرهنگ استراتژیک، به مثابه پیشران های سیاست خارجی موجب شکل گیری چشم انداز بین المللی این کشور شده اند. ایفای نقش «قدرت بزرگ جهانی» یکی از محورهای چشم انداز بین المللی روسیه است که تقویت توان تسلیحاتی این کشور در داخل و توجه به بازارهای صادرات تسلیحات را در راستای کسب منافع اقتصادی و افزایش نفوذ سیاسی در پی داشته است. رخداد جریان موسوم به بهار عربی در سال 2011، نقطه عطفی در سیاست خارجی و به تبع آن سیاست تسلیحاتی روسیه در منطقه غرب آسیا بود و موجب شد توسعه روابط با کشورهای این منطقه در دستور کار جدی دستگاه سیاست خارجی این کشور قرار گیرد. در حوزه تسلیحاتی، روسیه سیاست حفظ و توسعه همکاری های نظامی و تسلیحاتی موجود با برخی کشورهای منطقه مانند ایران، احیای بازارهای تسلیحاتی سنتی شوروی سابق مانند عراق و ایجاد روابط نظامی و تسلیحاتی با کشورهای محور غربی مانند ترکیه در این منطقه را پیگیری خواهد کرد. سوال اصلی مقاله این است که مهم ترین عامل تاثیرگذار بر سیاست تسلیحاتی روسیه در غرب آسیا و مهمترین پیامد امنیتی آن در دو دهه اخیر چیست؟ فرضیه مقاله عبارت است از این که فرهنگ استراتژیک روسیه مهم ترین عامل موثر بر تقویت مشارکت این کشور در روندهای تسلیحاتی منطقه غرب آسیا بوده که از شکل گیری یک نظام بین الملل مداخله گر (تحت سلطه آمریکا) در منطقه جلوگیری کرده و شکل گیری یک نظام چندقطبی منطقه ای و در نتیجه ثبات بیشتر را نوید می دهد. این مقاله تلاش می کند تا با توصیف مولفه های موثر فرهنگ استراتژیک روسیه، منطق راهبردی این کشور در مشارکت فزاینده در روندهای تسلیحاتی غرب آسیا و پیامد امنیتی آن را تبیین نماید.