استفاده از تئوری آنتروپی و آزمون گاما در تعیین متغیر های ورودی برای تخمین تبخیر روزانه (مطالعه موردی: ایستگاه های سینوپتیک رشت، بندرانزلی و آستارا)

در این تحقیق قابلیت تئوری آنتروپی و آزمون گاما برای تعیین ورودی مدل‏های شبکه عصبی مصنوعی و ماشین بردار پشتیبان به منظور تخمین تبخیر ایستگاه های سینوپتیک رشت، آستارا و بندر انزلی در استان گیلان بررسی شده است. با توجه به نتایج پژوهش، برای ایستگاه های سینوپتیک رشت، آستارا و انزلی، تئوری آنتروپی وجود همه متغیرها را در مدل‏سازی موثر تشخیص داده است. آزمون گاما برای ایستگاه رشت دو متغیر رطوبت حداکثر و رطوبت متوسط، برای ایستگاه انزلی سه متغیر دمای حداقل، دمای متوسط و رطوبت متوسط و برای ایستگاه آستارا یک متغیر سرعت باد را از ترکیب بهینه خارج کرد. بنا بر نتایج، عملکرد هر دو مدل شبکه عصبی مصنوعی و ماشین بردار پشتیبان در هر دو بخش قابل قبول بوده است. در تعیین تک ورودی در ایستگاه رشت روش تئوری آنتروپی و در ایستگاه انزلی روش آزمون گاما بهتر عمل کرده‏اند. برای ایستگاه آستارا هر دو روش عملکرد مناسبی داشته‏اند. به طور کلی، با توجه به نتایج می‏توان گفت که تئوری آنتروپی نسبت به آزمون گاما عملکرد قوی‏تری داشته است.