همدلی با بیمار و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان عمومی و دستیاران دندانپزشکی

ارتباط موثر با بیمار، اولین قدم برای آغاز همدلی در کلینیک می باشد. همدلی دارای دو جنبه شناختی و عاطفی بوده که نقش مهمی را در عملکرد کلینیکی پزشکان ایفا می کند. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان همدلی با بیمار در دانشجویان عمومی و دستیاران دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال 1395انجام شد.
در این مطالعه توصیفی-مقطعی، 312 دانشجوی دندانپزشکی، شامل 252 دانشجوی دوره عمومی و 60 دستیار تخصصی در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد ، نوع HP پرسشنامه همدلی جفرسون را تکمیل نمودند. آنالیز داده ها در نرم افزار آماری SPSS17 و با استفاده از آزمونهای آماری T.test و ANOVA انجام گرفت. سطح معنی داری 05/0≥P تعیین گردید.
در مطالعه حاضر 177(7/56درصد) مرد و 135 (3/43 درصد) زن، با میانگین سنی 06/3±99/24سال با دامنه سنی 21 تا 45 سال، شرکت داشتند. میانگین نمره همدلی 75/8± 61/86 با دامنه 69 تا 118بود. ارتباط آماری معنی داری بین میانگین نمره همدلی بر حسب سن،جنس، وضعیت پذیرش و ترم تحصیلی مشاهده نشد(05/0

نتیجه گیری

بر اساس نتایج مطالعه حاضر عوامل بسیاری بر میزان همدلی در دانشجویان دندانپزشکی موثر هستند. از آنجایی که میزان همدلی در مطالعه حاضر رضایت بخش نمی باشد، بنابراین برنامه ریزی مناسب آموزشی در جهت ارتقای سطح همدردی در دانشجویان دندانپزشکی ضروری و لازم به نظر می رسد.